Zobacz, jakie skutki podatkowe wywołuje kradzież firmowego samochodu

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Oznacza to (a contrario), że do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczane tylko straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów objętych ubezpieczeniem dobrowolnym oraz koszty remontów powypadkowych takich samochodów.

W świetle powyższego odpowiedź na pierwsze z pytań zależy od tego, czy skradziony samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym (tj. ubezpieczeniem AC). Jeżeli tak (co najprawdopodobniej ma miejsce, gdyż drugie z pytań dotyczy skutków otrzymania odszkodowania), spółka może zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną część wartości początkowej przedmiotowego samochodu (na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT). W przeciwnym razie nie ma takiej możliwości.

Niezależnie przy tym od tego, która z powyższych sytuacji ma miejsce, wypłacone spółce odszkodowanie stanowi jej przychód podatkowy. Wynika to z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, który stanowi, że przychodami są przede wszystkim otrzymane przez podatników pieniądze.

Kradzież zazwyczaj nie powoduje zmiany prawa do odliczenia skutkującej obowiązkiem dokonania korekty odliczonego podatku. Warunkiem jest odpowiednie (tj. wiarygodne) udokumentowanie i potwierdzenie kradzieży lub zniszczenia.

Wynika to z art. 185 ust. 2 dyrektywy 2006/112, który stanowi, że korekta nie jest dokonywana, między innymi, w przypadku należycie udokumentowanego lub potwierdzonego zniszczenia, zagubienia lub kradzieży własności (na marginesie należy dodać, że przepis ten pozwala państwom członkowskim na domaganie się dokonywania korekt w przypadku kradzieży, lecz Polska dotychczas z możliwości tej nie skorzystała).