Kiedy można mówić o pomocniczych transakcjach finansowych w VAT

Analizowany przez sąd problem dotyczył czynności, które z jednej strony noszą cechy powtarzalności, stanowią działalność planowaną nie zaś przypadkową, występują też w oparciu o współpracę mającą charakter ciągły, ale nie stanowią one bezpośredniego, stałego i koniecznego rozszerzenia prowadzonej przez podatnika działalności opodatkowanej. Mają charakter nietypowy w odniesieniu do bieżącej działalności tego podatnika. Zarówno obrót uzyskany z ich tytułu, jak i zakres wykorzystania składników majątkowych oraz usług, które przy ich zakupie podlegały opodatkowaniu – jest marginalny.

Sąd zwrócił przy tym uwagę na to, że świadczone przez podatnika usługi finansowe stanowią element planowanego przedsięwzięcia, o długofalowych skutkach i zasadniczym wpływie na strukturę realizacji zadań w grupie kapitałowej. W następstwie centralizacji operacji finansowych (dokonanej w ramach porządkowania funkcji korporacyjnych), spółka przejmuje na siebie obowiązki jako spółka dominująca i w tym zakresie, na zasadzie stałej współpracy ze spółkami zależnymi, będzie świadczyła usługi finansowe.

W tym ujęciu sporna działalność spółki ukazuje się jako stały składnik aktywności spółki wkomponowany w działalność grupy kapitałowej. Owemu charakterowi usług finansowych nie przeczy także sama spółka, przyznając, iż niewykluczone jest, że omawiana działalność "będzie wykonywana stale". Z założenia zatem sprzedaż produktów finansowych przez spółkę nie ma stanowić działalności incydentalnej, okazjonalnej, czy sporadycznej, lecz działalność regularną, ciągłą i z góry zaplanowaną, co wyklucza kwalifikowanie jej jako pomocniczej.

Zatem decydujące znaczenie sądy obu instancji przypisały cechom działalności jako aktywności planowanej, stałej i częstotliwej, która została oceniona jako uzupełnienie podstawowej działalności podatnika.