Czy wartość sprzedaży opodatkowanej stawką 0% trzeba uwzględnić przy obliczaniu limitu dla zwolnienia podmiotowego

Przepisy mówią że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Przy czym do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W pierwszej mierze zwróćmy uwagę na to, że przepisy odnoszą się do wartości netto. Przykładowo więc gdyby podatnik dokonywał sprzedaży towarów ze stawką 23% o wartości 190.000 zł netto (233.700 zł brutto), to nie przekroczyłby limitu 200.000 zł.

Ustawodawca wskazał zatem, że do wartości sprzedaży „nie wlicza się kwoty podatku”, natomiast nie wskazał że „nie wlicza się sprzedaży opodatkowanej stawką 0%”.

I tu trzeba zwrócić uwagę na kolejną różnicę. Otóż do wartości sprzedaży (do limitu obrotu 200.000 zł) nie wlicza się sprzedaży zwolnionej (choć i tu – z pewnymi wyjątkami, np. usługi finansowe czy transakcje związane z nieruchomościami, o ile świadczenia te nie miałyby charakteru pomocniczego).

Czym innym jest zaś stawka 0%, czym innym zwolnienie. Owszem, z punktu widzenia prawa wspólnotowego – stawka 0% to w istocie po prostu sprzedaż zwolniona z zachowaniem prawa do odliczenia, ale stawka 0% nie wynika z art. 43 ustawy o VAT, do którego odwołuje się z kolei przepis dotyczący sposobu obliczania limitu dla zwolnienia podmiotowego.   

Zatem wartość sprzedaży opodatkowanej stawką 0% trzeba uwzględniać przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego.