Zobacz, jaki jest wpływ wycofania środka trwałego na rozliczenie VAT

Pojęcie środka trwałego  

W przepisach ustawy o VAT nie znajdziemy definicji pojęcia „środek trwały”. Prostej definicji nie ma również w innych aktach prawnych. Ustawodawca obrał inną metodę. W różnych aktach prawnych wskazał warunki, które dana rzecz powinna spełnić, aby mogła zostać uznana za środek trwały.

I tak:   Zgodnie z art. 3 pkt 15 ustawy o rachunkowości za środki trwałe uznawane są rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. W myśl tego przepisu środkiem trwałym są również ulepszenia w obcych środkach trwałych i inwentarz żywy.  

Zgodnie z ustawami o podatkach dochodowych środkami trwałymi są:  

1.     podlegające amortyzacji, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

2.     kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

– budynki, budowle, lokale stanowiące odrębną własność,

– maszyny, urządzenia,

– środki transportu,

– inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika do celów działalności gospodarczej albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź leasingu. 

W praktyce najczęściej występującymi środkami trwałymi są: nieruchomości (domy, mieszkania), maszyny, samochody, sprzęt komputerowy. Jak wspomniano na wstępie, każdy przedsiębiorca w odniesieniu do wykorzystywanego w swej własnej działalności środka trwałego może w wybranym przez siebie momencie podjąć decyzję o wycofaniu go z działalności gospodarczej i przeznaczeniu go na osobiste potrzeby. Postępowanie polegające na wycofaniu środka trwałego ze składników majątku firmy i przeniesienie go do prywatnego majątku nie jest ograniczone żadną normą.