Zdaniem TSUE obniżenie VAT należnego z tytułu nieuregulowanych wierzytelności nie zależy od statusu dłużnika i wierzyciela
W dniu 15 października 2020 r. TSUE wydał wyrok w sprawie dotyczącej zgodności przepisów polskiej ustawy VAT w zakresie tzw. ulgi na złe długi z regulacjami unijnymi (sygn. akt C-335/19). Poznaj praktyczne skutki tego wyroku.
W rozpatrywanej sprawie polska spółka z o.o. prowadząca działalność w zakresie doradztwa podatkowego świadczyła usługi na rzecz polskich podatników VAT, opodatkowane VAT w Polsce. Jeden z kontrahentów spółki w momencie świadczenia przez nią usług na jego rzecz był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji. Przy czym kontrahent ten w okresie 150 dni od upływu terminu zapłaty (tj. w okresie ówcześnie obowiązującym jako okres, po którym można skorzystać z tzw. ulgi na złe długi) został postawiony w stan likwidacji, pozostał jednocześnie zarejestrowanym podatnikiem VAT.
Wierzytelność z tytułu wyświadczonych przez spółkę na rzecz kontrahenta usług nie została uregulowana ani zbyta w jakiejkolwiek formie przed upływem dwuletniego okresu następującego po dacie wystawienia faktury dokumentującej ww. usługi.
W związku z powyższym spółka zwróciła się do ministra finansów z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w celu ustalenia, czy pomimo postawienia jej kontrahenta w stan likwidacji po wyświadczeniu usług mogła ona skorzystać, z uwagi na spełnienie pozostałych przesłanek określonych w art. 89a ustawy o VAT, z obniżenia podstawy opodatkowania i VAT należnego wykazanych na przedmiotowej fakturze.
Ponadto spółka wniosła również o wydanie trzech innych interpretacji podatkowych dotyczących zgodności przesłanek określonych w art. 89a ustawy VAT w różnych okolicznościach faktycznych, w których przepis ten może znaleźć zastosowanie.
W wydanych dla spółki interpretacjach minister finansów odmówił spółce takiego prawa, uznając, iż dyrektywa VAT upoważnia państwa członkowskie do ustanowienia dodatkowych warunków, na których podatnik może obniżyć VAT z tytułu niezapłaconych faktur. Z rozstrzygnięciem organu podatkowego spółka się nie zgodziła i zaskarżyła otrzymane interpretacje do sądu administracyjnego, który połączył je w jedną sprawę.
Jak w sprawie orzekł TSUE
W związku z pytaniami przedstawionymi przez Naczelny Sąd Administracyjny sprawa ostatecznie trafiła przed unijny Trybunał.
Artykuł 90 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.
TSUE zakwestionował zatem zgodność art. 89a ustawy VAT z dyrektywą VAT w zakresie, w jakim uzależnia on prawo podatnika do skorygowania in minus podstawy opodatkowania i VAT należnego z tytułu nieuregulowanych wierzytelności od statusu dłużnika oraz od statusu VAT podatnika (wierzyciela) w określonych momentach, wskazanych w tym przepisie. Wskazany wyrok może być przyczynkiem do ponownego zweryfikowania przez podatników nieuregulowanych przez kontrahentów wierzytelności pod kątem możliwości skorzystania z tzw. ulgi na złe długi w VAT w kształcie nakreślonym przez ww. wyrok TSUE.
Podobne artykuły
Zobacz również
Aktualny numer Pokaż listę wydań »
Doradca VAT, Nr specjalny 72
