Uwaga! Uchwała NSA z 2010 roku w sprawie stawki 0% VAT dla WDT jest nadal aktualna

W takim przypadku dostawca jest obowiązany udowodnić, zgodnie z wymogami organów podatkowych, że warunki dla stawki preferencyjnej są spełnione. W uchwale z 11 października 2010 r., I FPS 1/10, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT do zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczające jest, by podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 tej ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej – o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Sąd podkreślił, że art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT wskazują podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Z wielu najnowszych interpretacji indywidualnych wynika zaś, że uchwała zachowuje aktualność również w nowym stanie prawnym, o czym świadczą przykładowo interpretacje dyrektora KIS:

• z 22 września 2020 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.506.2020.1.KW (dotyczyła uznania dokumentacji otrzymanej, gromadzonej i przechowywanej wyłącznie w formie elektronicznej oraz otrzymanej pierwotnie w formie papierowej, a następnie zdigitalizowanej i przechowywanej wyłącznie w formie elektronicznej za uprawniającą do zastosowania stawki 0% podatku dla WDT),
• z 9 września 2020 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.230.2020.2.AKS (z której wynikało, że podatnik będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeśli będzie posiadał przedstawione w opisie sprawy dowody potwierdzające wywóz towarów do państwa członkowskiego UE innego niż Polska, nawet jeśli nie będzie posiadał dowodów potwierdzających wywóz towarów do państwa członkowskiego UE innego niż Polska, o których mowa w art. 45a rozporządzenia 2018/1912).

Dyrektor KIS zastrzega jednak często, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje/będzie dysponować podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.