Żeby wykluczyć stawkę 0% VAT, fiskus stosuje przepisy, których nie ma w ustawie

Jeden z podatników dokonywał WDT do zagranicznych kontrahentów. Posiadał potwierdzające te dostawy: dokumenty magazynowe, potwierdzenia zapłaty, faktury i wydruki złożonych zamówień. Jednak fiskus interpretując art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, odmówił mu prawa do zastosowania stawki 0% . Jego zdaniem z żadnego z tych dokumentów nie wynikało jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego kraju UE. Sprawa trafiła do sądu, który stwierdził, że fiskus dokonał wykładni przepisu, który nie istnieje (wyrok WSA w Łodzi z 17 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 178/20).